بررسی میزان گرایش دانشجویان دانشگاه‌های تبریز به عضویت در تعاونی‌های اشتغال‌زا

یکی از رهـنمودهای کلی درجهت کاهـش نرخ بیکاری، ایجاد اشتغال ومشارکت مـردم در فعالیت­های اقتصادی و گسترش تعاونی­ها است. فعال نمودن بخش تعاونی به ویژه تعاونی­هایی که در زمینه تولید و خود اشتغالی فعالیت دارند با اتکاء به توان علمی فارغ­التحصیلان دانشگاه­ها و با توجه به روحیه گروه­گرایی ایرانیان زمینه را برای حضور در بازارهای جهانی و گشودن مرزهای اقتصادی بیش از پیش فراهم خواهد کرد. بنابراین در میان سه بخش تعاونی، دولتی و خصوصی، شرکت­های تعاونی می­توانند بستر مناسبی برای اشتغال فارغ­التحصیلان و جذب آنها باشند. در این پژوهش سعی شده گرایش گروه­های دانشجویی به تعاونی­های اشتغال­زا و عوامل مؤثر بر آن در دو دانشگاه آزاد و دولتی تبریز مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظورضمن آشنایی با تعاونی و تئوری­های مرتبط با آن (آراء و عقاید اندیشمندانی چون رابرت اون، لوئی بلان، شارل فوریه و...) با استفاده از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه از 754 دانشجو به عنوان حجم نمونه که با روش نمونه­گیری طبقه­ای و تصادفی سیستماتیک انتخاب شده بودند اطلاعات مورد نیاز جمع­آوری گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان می­دهد که بین متغیرهای مستقل (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی، ارضاء نیازها و ویژگی­های فردی به جز سن و درآمد) و متغیر وابسته (گرایش دانشجویان به عضویت در تعاونی­های اشتغال­زا) رابطه معنی­داری وجود دارد. هم چنین مشخص شد بین دو گروه (دانشجویان دانشگاه آزاد و دولـتی) به لحاظ گرایش به عضویت در تعاونی­های اشتغال­زا، با اطمینان بالای 99/0 درصد تفاوت معنی­داری وجود دارد که این میزان گرایش در بین دانشجویان دانشگاه آزاد بالاتر از دانشجویان دانشگاه دولتی می­باشد.